Enige tijd terug heb ik het gehad over een tentoonstelling in the midle of nowhere:een Chinatentoonstelling in Munte. Op een boogscheut, niet echt nowhere, heb ik een interessante tentoonstelling gevonden : l’Art Grenier: kunst in en rond het kasteel in Gavere. Voor de lezers die het moeilijk hebben met Frans, wees gerust, Grenier is niet het Franse woord voor zolder, maar de naam van de man die het kasteel heeft laten bouwen in de 19eeeuw.

Die kleinere tentoonstellingen, buiten de grote centra, vind ik meestal interessant omdat een decentralisatie van het kunstgebeuren en de cultuur in het algemeen, een uitstekende zaak is.

Kunst mag nooit voorbehouden worden, noch voor de steden en nog minder voor een elite en zeker niet voor die zogezegde linkse elite. Kunst is noch rechts noch links, kunst is noch reactionair, noch progressief; kunst is, of zou moeten zijn, vrij!

Dit is mijn vaste overtuiging, en dit is ook waarom ik principieel tegen de subsidies aan kunstenaars ben.

Subsidies moeten naar scholen gaan, zodat ze extra leerkrachten kunnen in dienst nemen om kunst en cultuur bij te brengen aan de leerlingen.

Een tweede luik van de subsidies, moet naar kleinschalige projecten gaan – zoals deze in Munte en in Gavere – om de kunst dichter bij de bevolking te brengen.

Met F C De Kampioenen, Studio  100 en andere K 3, zijn we de kleuterschool nog niet ontgroeid. Je zou bijna de indruk krijgen dat dit een uitgedokterde strategie is om de “massa” (het plebs, zeg maar) dom te houden en zo kunnen de “hooggeleerde heren” politici die massa beter manipuleren.

Maar ik moet het hebben over “L’Art Grenier” een tentoonstelling van een kunstenaars collectief uit het land van Gavere. Hier geen klinkende namen, geen Champions League kunstenaars, maar doodeerlijke kunstenaars, soms naïef, soms onbeholpen, maar altijd echt, zonder bijbedoelingen; ook al zitten daar geschoolde kunstenaars tussen, het heeft soms iets van Art Brut.

Hier in Gavere heb ik hetzelfde ervaren als in Munte: deze “amateurs” hebben een enthousiasme, dat je bij gevierde kunstenaars nog maar weinig tegenkomt. Enthousiasme in de kunst, maar evengoed in de organisatie van hun tentoonstellingen en in het uitgeven van hun catalogus.

Ook het kader, een 19eeeuws kasteel, gebouwd in opdracht van Baron Grenier, draagt bij aan deze aangename tentoonstelling. De kunstwerken zijn verspreid over het ganse kasteel, maar ook in de tuin en de conciergewoning zijn aangepaste kunstwerken te zien. Ik zeg aangepaste kunstwerken omdat het opvalt dat in de meeste gevallen wel degelijk is nagedacht over wat men waar ging tonen.

Alles bij elkaar, een aangename en ook wel leerrijke uitstap. Het SMAK is fantastisch, maar daarom is dit niet minderwaardig.